ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ - ΑΓΧΟΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ
Η ένταξη του παιδιού στον παιδικό σταθμό σηματοδοτεί την μετάβαση από ένα οικείο περιβάλλον σε ένα καινούργιο περιβάλλον με νέα πρόσωπα και κανόνες. Τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις του παιδιού δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Τα προβλήματα προσαρμογής μπορεί να συνδέονται με ένα άγχος αποχωρισμού. Το άγχος αποχωρισμού είναι μία φυσιολογική διαδικασία στην ανάπτυξη του παιδιού.. Τα συμπτώματα είναι:
- Έντονη ανησυχία όταν βρίσκεται μακρυά από τους γονείς του
- Έντονο φόβο μήπως συμβεί κάτι κακό στους γονείς του ή στο ίδιο
- Έντονη ενόχληση να μείνει μόνο του στο σπίτι ή να πάει σε κάποιο φιλικό σπίτι, χωρίς τους γονείς του
- Άρνηση να κοιμηθεί
- Εφιάλτες που σχετίζονται με τον αποχωρισμό του από τους γονείς
- Σωματικές ενοχλήσεις πριν την αποχώρηση των γονέων από το παιδί ( ψυχοσωματικές ασθένειες)
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
- Να εμπιστεύονται το παιδί τους και την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν το νέο περιβάλλον
- Να μην φεύγουν στα κρυφά και να αποχαιρετούν ΠΑΝΤΑ το παιδί όταν φεύγουν
- Να είναι σταθεροί στις αντιδράσεις τους
Επιπλέον, η προετοιμασία και η ενημέρωση του παιδιού πρέπει να περιλαμβάνει τα εξής:
- Συζήτηση με το παιδί
- Επαφή με νέα πρόσωπα
- Ανάγνωση μαζί με το παιδί σχετικών βιβλίων ή παραμυθιών
- Επίσκεψη στο νέο του σχολείο
- Εξάσκηση στην καθημερινή ρουτίνα του πρωινού ξυπνήματος
- Συντροφιά ενός αγαπημένου αντικειμένου ( κουκλάκι, αρκουδάκι κ.α.)
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΥΠΝΟΥ
Ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών της προσχολικής και της σχολικής ηλικίας θα παρουσιάσει κάποια δυσκολία στον ύπνο, ήπια ή πιο σοβαρή. Οι πιο συχνές εκδηλώσεις είναι η δυσκολία να πάνε για ύπνο το βράδυ, οι "πρωινές επισκέψεις" στο κρεβάτι των γονιών τους και το ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας (εφιάλτες, νυχτερινή ενούρηση, υπνοβασία). Τι μπορούμε να κάνουμε:
-Δημιουργούμε μία ευχάριστη και ήρεμη ρουτίνα ύπνου
-Τονίζουμε την σημαντικότητα του ιδιωτικού χώρου
-Πριν πάνε για ύπνο τα βοηθάμε να χαλαρώσουν και τους υπενθυμίζουμε ότι πλησιάζει η ώρα του ύπνου
-Όταν έρχεται η ώρα του ύπνου τα φιλάμε λέγοντας καληνύχτα με σταθερότητα και δεν υποκύπτουμε στις παρακλήσεις τους.
ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΘΥΜΟΥ
Οι εκρήξεις θυμού ξεκινούν συνήθως τον πρώτο χρόνο της ζωής των παιδιών και μετριάζουν στην ηλικία των 4. Η έκρηξη θυμού συνήθως είναι ξαφνική, αρκετά έντονη και σχετικά σύντομη. Πολύ συχνά εμφανίζεται σε παιδιά 2 ετών και σχετίζεται με την αδυναμία τους να εκφράσουν τις ανάγκες τους. Κατά την κρίση θυμού προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Δεν υποχωρούμε στις απαιτήσεις τους και δεν κάνουμε κήρυγμα όσο βρίσκονται σε κρίση. Αγνοούμε τη συμπεριφορά τους , καθώς επίσης μπορούμε να απομακρυνθούμε από κοντά τους και να τα αφήσουμε να ηρεμήσουν. Αφού το παιδί ηρεμήσει, μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του γι'αυτό που έγινε και να το βοηθήσουμε να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση...
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο...
R. Russel
ΖΗΛΙΑ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί. Η ζήλια του παιδιού στον ερχομό ενός καινούργιου μέλους στην οικογένεια είναι φυσιολογική, εφόσον το παιδί θα πρέπει πλέον να μοιράζεται την αγάπη και την προσοχή των γονιών του.
Πως εκδηλώνεται η ζήλια
`Το παιδί γίνεται επιθετικό και απέναντι στους γονείς του και απέναντι στο αδερφάκι του
`Δυσκολεύεται να προσαρμοστεί
`Παρουσιάζει ιδιοτροπίες στο φαγητό ή δεν τρώει
`Παρουσιάζει δυσκολίες στον ύπνο
`Υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού
Αντιμετώπιση ζήλιας
- Προετοιμασία του παιδιού για τον ερχομό του νέου μέλους, ώστε να αισθάνεται συμμέτοχο στο γεγονός της άφιξής τους
- Δεν "δωροδοκούμε" το πρώτο παιδί με καραμέλες , αυτοκόλλητα κλπ
- Επιβεβαίωση της αγάπης των γονιών
- Προτροπή του πρώτου παιδιού να αναλάβει ευθύνες απέναντι στο αδερφάκι του, π.χ. να το ταΐσει, να παίξει μαζί τους (εφόσον το επιτρέπει η ηλικία του)
- Αποφυγή σύγκρισης μεταξύ των παιδιών
- Συζήτηση με το παιδί για τις ανάγκες του μωρού τον πρώτο καιρό
- Σε πιθανούς καβγάδες μεταξύ των παιδιών, δεν επεμβαίνουμε κάνοντας τον "διαιτητή''. Με αυτόν τον τρόπο αναγκάζονται να μάθουν να συνυπάρχουν ειρηνικά.
ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΦΟΒΟΙ-ΦΟΒΙΕΣ
Οι παιδικοί φόβοι συνδέονται με καταστάσεις που προκαλούν αισθήματα ανησυχίας και ανασφάλειας στο παιδί, μπροστά στο άγνωστο, το απρόβλεπτο και το ξαφνικό. Πολλοί παιδικοί φόβοι είναι φυσιολογικές συνέπειες της ανάπτυξης του παιδιού. Οι συνηθισμένοι φόβοι των παιδιών μικρής ηλικίας είναι το σκοτάδι, τα φαντάσματα, οι φυσικές καταστροφές, τα ζώα κ.α. Όλοι αυτοί οι φόβοι μπορούν να υποχωρήσουν,καθώς το παιδί θα αναπτύσσεται γνωστικά και συναισθηματικά. Σε αυτό το σημείο η βοήθεια των γονιών είναι σημαντική, ώστε να μην μετατραπούν οι φόβοι σε φοβίες.
Τι κάνουμε
- Ακούμε προσεκτικά το παιδί, όταν μας μιλάει για τους φόβους του και δεν αστειευόμαστε μαζί του
- Το βοηθάμε να κατανοήσει ότι είναι φυσιολογικό να φοβάται ορισμένες φορές και το ενθαρρύνουμε να αναπτύξει δεξιότητες για να αντιμετωπίζει τι καταστάσεις που του προκαλούν φόβο ( μέσα από το συμβολικό παιχνίδι, από βιβλία και παραμύθια σχετικά με ήρωες που φοβούνται κλπ)
- Αποφεύγουμε εκφράσεις του στυλ "θα έρθει να σε πάρει ο μπαμπούλας.."
- Αποφεύγουμε να μιλάμε για τους δικούς μας φόβους μπροστά στο παιδί
Η φοβία είναι αδικαιολόγητος, υπερβολικός φόβος για μία κατάσταση, η οποία μπορεί να μην αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για το παιδί. Η διαφορά από τους φυσιολογικούς φόβους έγκειται στη συχνότητα και τη διάρκεια, στις εντονότερες αντιδράσεις του παιδιού, στο ότι εμποδίζεται η λειτουργικότητά του και στον τρόπο αντιμετώπισής τους, καθώς χρειάζεται παρέμβαση ειδικού.
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών μικρής ηλικίας παρουσιάζουν δυσκολίες στο φαγητό. Η άρνηση του παιδιού να φάει προκύπτει όταν δεν υπάρχει ένα σταθερό πρόγραμμα φαγητού στην οικογένεια ή όταν υπάρχουν άλλα προβλήματα όπως αρρώστια, αυστηρότητα στο ωράριο διατροφής, ζήλια για νέο αδερφάκι κλπ. Επίσης το παιδί αρνείται περισσότερο να φάει όταν η μητέρα του αγχώνεται πολύ και χρησιμοποιεί διάφορα κόλπα για να το προσελκύσει ή φτάνει στο σημείο να το κυνηγάει.
Τι μπορεί να κάνει η οικογένεια
> Να τρώει όλη η οικογένεια μαζί
> Να μην πιέζουν το παιδί να τρώει
> Να μην δείχνουν το άγχος τους σχετικά με τη διατροφή του παιδιού
> Να μη δίνουν "λιχουδιές" στα παιδιά κάθε φορά που ζητάνε
> Να μη χρησιμοποιούν το φαγητό ως ανταμοιβή ή τιμωρία
> Να μη μαγειρεύουν 2-3 φαγητά. Το παιδί πρέπει να κατανοήσει ότι μπορεί να μην φάει το φαγητό του , αλλά δεν έχει δικαίωμα να φάει κάτι άλλο πέρα από το φαγητό που μαγείρεψε ο γονιός.
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
school_violence-activities.pdf | |
File Size: | 2390 kb |
File Type: |
school_bullying_greek.pdf | |
File Size: | 7928 kb |
File Type: |
kikobook.pdf | |
File Size: | 4185 kb |
File Type: |